Genel fiziksel ve zihinsel sağlık, optimal bir yaşam kalitesi için bir ön koşulu temsil eder. Hafıza, işlem hızı, dikkat, yönlendirme dili, akıl yürütme ve problem çözme gibi son derece karmaşık zihinsel yetenekler, günlük yaşamın günlük işleyişi ve aktiviteleri için hayati öneme sahiptir. Bununla birlikte, bu yetenekler normal yaşlanmanın bir parçası olarak azalma eğilimindedir. Bilişsel gerileme oranı, genetik etkiye, erken çevreye, eğitime ve yetişkinlikte sosyal sınıfa bağlı olarak önemli ölçüde değişir. Bilişsel işlevsellikte önemli bir düşüş, alkol tüketimi gibi yaşam tarzı davranışlarına da atfedilmiştir, meyve ve sebze alımı, sigara içme ve düşük egzersiz (hem fiziksel hem de zihinsel eğitim) ilişkilidir.

Ciddi derecede bilişsel gerileme kaçınılmaz değildir, ancak bilişsel bozulma ve ciddi düzeyde bilişsel gerileme demans gelişimi için önemli öngörücüler olduğu düşünüldüğünde, dünyadaki yaşlanan nüfusumuzun mevcut iklimindeki en büyük endişelerden biri olmaya devam etmektedir. Bilişsel gerilemeyi azaltmak ve bunamayı önlemek için gerçekçi stratejiler ve müdahaleler geliştirmek, dünya çapında hükümetler tarafından yüksek bir öncelik olarak görülmelidir.

Bilişsel YaşlanmaBilişsel Yaşlanma ve Hafıza

İdeal bir bilişsel işlev bağımsızlık, üretkenlik ve yaşam kalitesi için temeldir; bilişsel bozukluk ve bunama ile ilişkili bilişsel yeteneklerdeki ilerleyen zayıflama, bu koşulları ileri yaşlara yaklaşırken en çok korkulan senaryolar haline getirir. İnsan beyni, yaşam boyunca kardiyovasküler sağlık, yaşam tarzı veya yaralanmalara bağlı olarak sürekli modifikasyonlar altında görünmektedir. Bazı değişiklikler normal yaşlanma sürecinin bir parçasıdır, diğerleri ise daha şiddetli ve altta yatan bir nöropatoloji süreci ile zayıflatıcıdır.

Sağlıklı veya başarılı bilişsel yaşlanmanın tanımlanmasında net bir fikir birliği yoktur, ancak çoğu bilişsel becerinin ileri yaşa kadar sürdürülmesi ve yaşlanmayla birlikte normal bilişsel gerileme spektrumunda minimum değişiklik olarak tanımlanabilir. Tüm spektrumda bilişsel yaşlanmanın biyolojik temellerini veya yavaşlatılmış bir bilgi işlemeyi ve çoklu görevi neyin belirlediğini anlamada çok büyük bir açıklayıcı boşluk vardır.

Dahası, farklı nöropatolojik değişikliklerin altında yatan mekanizmalar ve yaşam tarzı davranışlarının bireysel seçimlerinin bu zihinsel yetenekleri geliştirip geliştiremeyeceği veya bilişsel yaşlanma sürecini yavaşlatıp yavaşlatmayacağı hakkında yeterli bilgi yoktur. Bilişsel olarak tekrarlanan bir soru, bilişsel performanstaki azalmanın sağlıklı veya patolojik yaşlanma süreçleriyle ilişkili olup olmadığıdır.

Yaşlanma, bilişsel işlevleri, özellikle yürütücü işlemeyle ve frontal lobun diğer işlevleriyle ilişkili olanları etkiler. Hafızada ve diğer bilişsel becerilerde yaşa bağlı değişiklikler farklı oranlarda meydana gelir (örneğin, muhakeme becerileri, görsel-uzamsal kolaylık ve sözel hafıza yaşam boyunca daha hızlı azalırken, kelime bilgisi, dikkat ve hesaplama yaşlanmaya karşı daha dirençlidir). Görsel-motor koordinasyon gibi öğrenme, zihinsel işlem ve görsel-motor işlevler yaşla birlikte giderek azalmaktadır, belirli becerilerdeki değişikliklerin, çeşitli bilişsel işlevlere göre değişen daha küresel bir düşüş eğilimiyle iç içe geçtiğini öne sürmektedir. Bununla birlikte, yetişkin beyninin nöroplastisite ve nörojenez gösterdiğine dair kanıtlar da vardır.

Bilişsel Yaşlanma ve Hafıza

Raymond Cattell tarafından iki bilişsel yetenek kategorisi arasında bir ayrım önerilmiş ve John Horn tarafından daha da geliştirilmiştir. Akıcı ve kristalleşmiş zekâdaki tüm bilişsel yetenekler arasında net bir ayrım önerdiler. Akıcı bilişsel yetenek, yeni bilgilerin (örneğin, çalışma belleği ve problem çözme) verimli bir şekilde ve artan esneklikle işlenmesinde yer alan bilişsel yeteneğin bir ölçüsü olarak kabul edilir. Biliş bu yönleri yaşlanma özellikle duyarlıdır. Daha sonraki yaşamın herhangi bir noktasında ölçülen mutlak akışkan zeka düzeyi, hem genetik kalıtıma, eğitime, yaşam boyunca ulaşılan en yüksek biliş düzeyine hem de o yaşta yaşanan düşüş oranına bağlıdır. Öte yandan, aşırı öğrenilmiş bilişsel becerilere ve yeteneklere veya birikmiş bilgiye dayanan kristalize bilişsel işlevler, bilişsel bozukluk veya demansın ileri aşamaları dışında yaşlanma sürecinde korunur veya hatta gelişir.

Akıcı bilişsel yeteneklerdeki ince düşüşün 50 yaş gibi erken bir tarihte başladığı düşünülmektedir ve hafıza, sözel akıcılık, görsel-uzamsal ve yapısal gibi akıcı bilişsel yeteneklerde ince bir bozulmayı içerir. (yetenek, dikkat, hız ve konsantrasyon) Önceki kanıtlar, bilişsel hızın 40 yaşında yaklaşık % 20 ve 80 yaşında % 40-60 azaldığını vurgulamıştır. Önemli bir metodolojik zorluk, bilişsel gerilemenin çeşitliliğini ve tipolojisini, düşüşün başlangıç zamanını ve bu değişikliğin nedenlerini anlamaktır.